Avrasiyada yaranmış bu dövlətlərin ümumi ortaq nöqtələri və fərqli xarakterlərinə nəzər salaq. Türklər tarix boyu daha çox cənub və qərbə doğru genişlənərkən, ruslar isə şimal və şərqə doğru ərazilərini genişləndirmişdilər. Bu fərqlilik iki imperiya arasındakı bitib-tükənməyən qarşıdurmaların ola biləcək başlıca nüvəsini öz içində əhatə etməkdə idi. Necə ki, Osmanlı dövləti müharibələrini ruslara qohum olan qərbdəki slavyan xalqlara qarşı apararkən, Rusiya isə Osmanlı türkləri ilə eyni kökdən olan Kazan, Həştərxan, Sibir, Yakutiya kimi regionlardakı türk və müsəlman xalqlara qarşı müharibələr aparmışdı. Bu nöqtədə Avrasiya coğrafiyasında iki zidd imperatorluq, dolayısıyla, iki fərqli inteqrasiya modeli ortaya çıxmışdır. Şimalda şərqə doğru genişlənən Rusiya, cənubda isə qərbə doğru genişlənən Osmanlı modeli formalaşmağa başlamışdır. Tarix boyu bu iki mərkəzli inteqrasiya modelləri arasında mübarizə davam etmişdir. Ruslar zaman-zaman tabeliyində olan xalqları qarşı daha sərt tədbirlər keçirmişdirlər. Rusların təhlükəsizlikləri ilə bağlı davamlı olaraq narahat olmalarının başlıca amillərindən biri, tarixlərində baş vermiş 250 illik tatar-monqol istilasının olması idi. Hal-hazırda hər iki dövlətin xarici siyasətlərini analiz etsək, bir məsələni açıq-aydın görmək mümkündür. Rusiya və Türkiyə kimi dövlətlər keçilmiş tarixi yola zaman-zaman istinad edərək, öz imperiya keçmişlərini xatırlamağa çalışırlar. Və bunu siyasi təsir vasitəsi kimi istifadə edirlər. Nə zaman bu siyasəti həyata keçirməyə çalışsalar, bu iki dövlətin qarşı-qarşıya gəlmələri qaçınılmaz olacağı gözlənilir. Xüsusilə Türkiyə regionda Osmanlı imperatorluğuna dayanan siyasət həyata keçirməyə çalışsa, ən çox Rusiya ilə maraqlarının toqquşmasına gətirib çıxardacaqdır. Son vaxtlar Türkiyənin Sudan, Liviya və Suriya siyasətlərində də bunu açıq-aydın görmək mümkündür. Əslində Türkiyə kimi olduqca gərgin və əhəmiyyətli geosiyasi mövqede yerləşən dövlət üçün daimi düşmən və dost ölkə olmasının mümkünlüyü olduqca azdır. Bu səbəbdən Türkiyə xarici siyasətinin manevr qabiliyyətinin dinamikliyi Rusiya tərəfindən çox diqqətlə izlənilir.

Let’s have a glance at the common points and different characters of these states created in Eurasia. Throughout history, while the Turks were expanding their territories to the south and west. On the hand, the Russians had enlarged their areas to the north and east. This difference was encompassing in itself the basic nuclear of inexhaustible confrontations between two empires. While the Ottoman empire was making war on Slavic nations who had a kinship to the Russians, on the other hand, Russia was making war with the Muslims and the Turks of the regions as Astrakhan, Kazan, Siberia who were from the same origin the Ottoman Turks. At his point, two opposing empires and indirectly, two different integration models have emerged in Eurasian geography. In the north there was formed Russian model expanding toward the east and in the South the Ottoman model expanding toward the west. The struggle had been continued during the hall history between these two centralized integration models. From time to time took drastic measures against the nations under his control. The main reason why the Russian were concerned about their safety was 250 years old tatar-Mongol invasion that happened in their history. It is possible to see one thing evidently while analyzing these two states foreign policies. The states such as Russia and Turkey endeavor to refer to a past historical path and to remember their imperial history from time to time. They use it as a method of political influence. When they try to implement this policy, coming face to face is inevitable for these states. Especially, if Turkey tries to implement the policy based on the Ottoman empire in the region, it will lead to a conflict of interests with Russia. It can seem in Turkey’s policy in Sudan, Libya and Syria. The probability of occurrence of the permanent friend and enemy for the state located in a tense and important geopolitical region such as Turkey is very low. For this reason, the dynamics of the maneuverability of Turkish foreign policy are closely monitored by Russia.