Osmanlı Devleti açısından 19. yüzyılın sonundaki en önemli problemlerden birisi Makedonya meselesiydi. Makedonya’da yaşamakta olan Müslüman olmayan toplumlar, milliyetçilik fikirlerinin etkisiyle bağımsızlık veya özerklik elde etmek istediler. 1878’deki Berlin Antlaşması’ndan sonra Makedonya’daki siyasi gruplaşma belirginleşti. Bulgarlar, Yunanlar, Sırplar ve Arnavutlar Makedonya’da toprak elde etmek istediler. Ancak onların istekleri birbiriyle çelişmekteydi. Bulgaristan’ın Makedonya’da giderek artan etkisi, Yunan devletinin bölgeyle daha fazla ilgilenmesi sonucunu doğurdu. Yunanlar, Makedonya’daki konsolosluklar, ticarethaneler, kilise ve okullarda propaganda yapmaya başladılar. Yunanlar, bölgedeki çıkarlarını korumak için çeteler oluşturarak Makedonya’ya gönderdiler. Makedonya’daki Yunan çetelerinin üyelerinin büyük bölümü subaylardan oluşuyordu. Yunan çetelerinin amacı Bulgarların etkisini azaltmaktı. Makedonya’da giderek artan Yunan çeteleri karşısında Osmanlı yönetimi önlemler almak zorunda kaldı. Çetelerin etkisini azaltmak için güvenlik önlemleri arttırıldı. Osmanlı hükümeti bölgedeki askeri birliklerin sayısını arttırdı. Çeteleri etkisiz hale getirmek için birlikler oluşturuldu. Ayrıca diplomatik alanlarda girişimlerde bulunuldu. Bu makalede II. Abdülhamit döneminde Makedonya’daki Yunan çetelerinin faaliyetleri incelenmektedir. Bu amaçla özellikle Osmanlı arşiv belgeleri kullanılmıştır.