Pedagojinin teori ve pratiğinde kendine özgü yerini belirleyen, dünyadaki büyük bir hayal imajıdır. Bunların birçoğu, öz-fedakârlığın gelişimini ve kendi refahlarının sınırları içinde kalanın görüntüsünü destekleyen pratik öğretim yöntemleridir. Aynı zamanda, psikoloji ve felsefede olduğu gibi pedagoji teorisinde, önceki bölümden görüldüğü gibi, hayal güçlerinin farklı yönlerini, öğretimdeki rollerini ve gelişim olanaklarını izliyorlar. Pedagojik gerçekliğin, hayal gücü veya fantezi ile ilgili herhangi bir imajı veya başka yönlerini algılayan biri tarafından yaygın olarak geliştirildiği veya takdir edildiği şey önemli değildir. Farklı gelişim yöntemlerinin öğrenilmesinden çıktıkları çıktılar, aslında en parçalı veya birleştirici mishlene yarattıklarından, daha yaratıcıdırlar.

It is a great or a bit of a dream image in the world, determining its unique place in the theory and practice of pedagogy. Many of these are the practical methods of teaching, which promote the development of self-sacrifice and the image of the one who falls within the limits of their own well-being. At the same time, in the theory of pedagogy as in psychology and philosophy, they are watching different aspects of their imagination, their role in teaching, as well as their possibilities of development, as seen from the previous section. It does not matter what pedagogical reality is commonly developed or appreciated by somebody who perceives any image or even other aspects, related to imagination or fantasy. From learning the different methods of development can make the output, as they factually they create the most fragmentary or associative mishlene, the more imaginative.