Osmanlı Devleti açısından 19. yüzyılın sonundaki en önemli problemlerden birisi Makedonya meselesiydi. Makedonya’da yaşamakta olan Müslüman olmayan toplumlar, milliyetçilik fikirlerinin etkisiyle bağımsızlık veya özerklik elde etmek istediler. 1878’deki Berlin Antlaşması’ndan sonra Makedonya’daki siyasi gruplaşma belirginleşti. Bulgarlar, Yunanlar, Sırplar ve Arnavutlar Makedonya’da toprak elde etmek istediler. Ancak onların istekleri birbiriyle çelişmekteydi. Bulgaristan’ın Makedonya’da giderek artan etkisi, Yunan devletinin bölgeyle daha fazla ilgilenmesi sonucunu doğurdu. Yunanlar, Makedonya’daki konsolosluklar, ticarethaneler, kilise ve okullarda propaganda yapmaya başladılar. Yunanlar, bölgedeki çıkarlarını korumak için çeteler oluşturarak Makedonya’ya gönderdiler. Makedonya’daki Yunan çetelerinin üyelerinin büyük bölümü subaylardan oluşuyordu. Yunan çetelerinin amacı Bulgarların etkisini azaltmaktı. Makedonya’da giderek artan Yunan çeteleri karşısında Osmanlı yönetimi önlemler almak zorunda kaldı. Çetelerin etkisini azaltmak için güvenlik önlemleri arttırıldı. Osmanlı hükümeti bölgedeki askeri birliklerin sayısını arttırdı. Çeteleri etkisiz hale getirmek için birlikler oluşturuldu. Ayrıca diplomatik alanlarda girişimlerde bulunuldu. Bu makalede II. Abdülhamit döneminde Makedonya’daki Yunan çetelerinin faaliyetleri incelenmektedir. Bu amaçla özellikle Osmanlı arşiv belgeleri kullanılmıştır.

In the late 19th century, one of the most important problems for the Ottoman Empire was the Macedonian issue. The non-Muslim communities living in Macedonia wanted independence or autonomy under the influence of nationalism ideas. The signing of the Treaty of Berlin in 1878 marked a crucial moment in the history of Macedonia as it defined the political divisions among the various ethnic groups present in the region. Bulgarians, Greeks, Serbs, and Albanians all sought to gain control over the land, but their conflicting interests made it difficult to reach a consensus. Due to the increasing influence of Bulgaria in Macedonia, the Greek state has started to pay more attention to the region. In response, the Greeks began a propaganda campaign aimed at spreading their influence through consulates, businesses, churches, and schools in Macedonia. The Greeks formed bands and sent them to Macedonia in order to protect their interests in the region. The Greek bands, mostly composed of officers, sought to diminish the power of the Bulgarians. The Ottoman administration was forced to take measures against the growing Greek bands in Macedonia. Security measures were increased to reduce the influence of the bands. The Ottoman government, recognizing the potential for conflict, responded by increasing its military presence in the region. Troops were deployed to counteract the actions of the Greek bands and maintain stability in the region. Diplomatic efforts were also made. This article examines the activities of Greek bands in Macedonia during the reign of Abdulhamid II. Ottoman archive documents, in particular, were used for this purpose.