Cerh ve ta’dîl ilmi çerçevesinde, ravilerin rivayetlerinin kabul veya reddini ifade etmek için bazı cerh lafızları ortaya çıkmıştır. Bunlardan birisi, hadisler boşa gitmiştir, anlamına gelen “Zâhibu’l-hadîs” kavramıdır. Bu kavram, ibarenin ilk kısmındaki “yürüyen” veya “geçen” anlamlarında kullanılan “ذاهب” kelimesinden oluşturulmuştur. Zaman zaman kullanılan benzer ağır cerh lafızlarından birisi ise “ذهب حديثه/Hadisi (boşa) gitmiştir” kavramıdır. En ağır cerh lafızlarından sayılan “Zâhibu’l-hadîs”, metrûku’l-hadîs, kezzâb ve sâkıt gibi ağır cerh lafızlarıyla aynı kategoride yer almıştır. Bu kategoride yer alan cerh lafzıları, rivayetlerin terkine delalet etmekte olup, rivayetleri itibar için bile yazılmayacak zayıf ve münker rivayetlerde bulunan genellikle metrûk ve yalancı raviler için kullanılmıştır. Hicri 3. yüzyıldan itibaren yaygınlaşmaya başlanan bu kavramı ilk kullananlar arasında Ahmed b. Hanbel, İmam Buharî, İmam Müslim, Ebû Zür’a er-Râzî, Ebû Hâtim er-Râzî ve oğlu İbn Ebî Hâtim, Hâkim en-Neysaburî ve Suyûtî gibi meşhur muhaddisler bulunmaktadır. Kaynaklarda birçok ravinin bu lafızla cerh edildiği görülmektedir. Günümüzde de bu kavram ağır cerh lafızlarından sayılmaktadır.

Within the framework of the science of Jarh and Tadeel, some Jarh words have emerged to express the acceptance or rejection of the narrations. One of them is the concept of “Zahib al-hadith”, which means “hadiths which have been lost”. This concept is formed from the word “zahib”, used in the first part of the phrase, which means “walking” or “passing”. One of the similar loaded Jarh words used from time to time is the concept of “zahaba hadithuhu”. “Zahib al-hadith”, which is considered one of the most loaded Jarh words, is in the same category with loaded Jarh phrases such as matruk al hadith, kazzab and saqit. The words of Jarh in this category indicate the abandonment of the narrations, and they are generally used for derelict and false narrators whose narrations are not written even for credibility. Among the first to use this concept, which started to become widespread in the 3rd century of Hijrah, famoust hadith scholars such as Ahmed b. Hanbal, Imam Bukhari, Imam Muslim, Abu Zura al-Razi, Abu Hatim al-Razi and his son Ibn Abi Hatim, Al-Hakim al-Naysaburi and Suyuti were exit. It is seen in the sources that many narrators are interpreted with this wording. Today, this concept is considered as one of the loaded Jarh words.