EBEVEYN ÇOCUK İLİŞKİSİNİN EBEVEYNLERİN BİLİŞSEL ESNEKLİK, DUYGU DÜZENLEME BECERİLERİ İLE ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Özet

Bu araştırma temel eğitim dönemi öğrenci ebeveynlerinin ebeveyn çocuk ilişkilerinin ebeveynlerin
bilişsel esneklik düzeyi ve duygu düzenleme becerileri ile ilişkisi bağlamında incelenmesi amacıyla
yapılmıştır. Araştırmanın evrenini İstanbul İli Kartal ilçesinde yaşayan temel eğitim döneminde
öğrencisi olan ebeveynler oluşturmaktadır. Örneklemi ise bu özellikleri taşıyan 203 öğrenci velisi
oluşturmaktadır. Araştırmada ebeveynler için “kişisel bilgi formu”, ”ebeveyn çocuk ilişkisi ölçeği” ,
“bilişsel esneklik envanteri” ve “duygu düzenleme güçlüğü ölçeği kullanılmıştır. Bu araştırmada
nicel araştırma türlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma sonucunda olumlu
ebeveyn çocuk ilişki düzeyinin yüksek olduğu, olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisi düzeyinin düşük
olduğu, ebeveynlerin duygu düzenleme güçlüğü düzeyinin düşük olduğu, bilişsel esneklik
düzeylerinin yüksek olduğu, çocuk sayısına göre bilişsel esneklik düzeyinin anlamlı farklılaşmalar
gösterdiği, tek çocuklu anne babaların birden fazla çocuklu anne babalara göre daha yüksek
düzeyde bilişsel esnekliğe sahip olduğu, eğitim durumuna göre olumsuz ebeveyn çocuk ilişkisinin
anlamlı farklılaşmalar gösterdiği olumsuz anne baba çocuk ilişkisi düzeyinin yükseköğretim
mezunu olan anne babalarda lise mezunu anne babalara göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.
Aynı zamanda ebeveynlerdeki bilişsel esneklik düzeyi ile olumlu anne baba çocuk ilişkisi arasında
pozitif yönlü, olumsuz anne baba çocuk ilişkisi arasında negatif yönlü bir ilişki belirlenirken,
duygu düzenleme güçlüğü düzeyi ile olumlu anne baba çocuk ilişkileri arasında negatif yönlü ve
olumsuz anne baba çocuk ilişkileri arasında ise pozitif yönlü anlamlı ilişkiler saptanmıştır.